Δεν υπάρχει έρωτας γι αυτούς που δεν τον αφήνουν να ζήσει..Έχουμε γίνει όλοι ορθολογιστές και κυνηγοί της παροδικής ευχαρίστησης που δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας να ερωτευτούν .Επίσης,ο έρωτας δεν έρχεται πάντα στη μορφή του κεραυνοβόλου και παθιασμένου μερικές φορές έρχεται σε άλλη μορφή και αργούμε να το καταλάβουμε.. Απλά το πρώτο είδος είναι πιο εντυπωσιακό.Σχεδόν κανένας δε μιλάει για έρωτες που είναι εύκολο να τους αποκτήσεις και αντί να σε πληγώνουν σε ανακουφίζουν και σε ηρεμούν....Σχεδόν όλοι μας είμαστε junkies τοy δύσκολου ή ακόμα και του ακατόρθωτου...