Εγώ ένα πράγμα έχω καταλάβει από τις σχέσεις που έχω κάνει και είναι το εξής: αυτός που από μόνος του αυτοπαρουσιάζεται σαν καλό παιδί και ακολουθεί πιστά τη συμπεριφορά του καλού παιδιού (γλυκόλογα, τηλέφωνα συνέχεια, δωράκια, σκηνούλες ζήλιας, πιεστική κάπως συμπεριφορά που την παρουσιάζει σαν ενδιαφέρον και αγάπη), αυτός είναι ο χειρότερος τύπος που υπάρχει εκεί έξω. Προτιμώ τον μάγκα ξηγημένο που δεν παριστάνει το γατάκι, γιατί με αυτόν, αυτό που βλέπεις αυτό παίρνεις κιόλας. Ο δήθεν καλός φλωράκος είναι που θα στη φέρει πούστικα. Για εμένα πλέον αυτά είναι ΝΟΜΟΣ.