Αν το μέσα σου, σου λέει οτι κατι δεν παει καλα, σε περιπτωσεις σαν και αυτη ακομη και λαθος να ειναι, ακουσε το...δεν ρισκαρεις με τετοια θεματα που μπορουν να εχουν ολεθριες συνεπειες στη ζωη σου και τωρα και στο μελλον. Ο φοβος δεν ειναι παντα ενα αίσθημα που νιωθει καποιος οντας μονος, ανασφαλης ή κατι αλλο...μας ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ τις περισσοτερες φορες...φοβομαστε γιατι νιωθουμε κινδυνο..και με οσα περιεγραψες η ταπεινη αποψη ειναι οτι ειναι δικαιολογημενος. δεν ξερω τι σχεση εχεις με την μητερα σου ωστε να υποθεσω αν θα σε πιστεψει ή οχι ουτε αν ειναι καλα κι ευτυχισμενη με τον πατριο σου..ξερω ομως οτι βιωνεις εναν συγκεκριμενο φοβο που δεν θα επεπε να βιωνει κανενα παιδι...δεν ειμαι ειδικη σε τιποτα αλλα ξερω οτι αν φοβηθεις να μιλησεις τωρα ακόμη και σαν ιδέα, αναμνηση θα σε ακολουθει και στη μελλοντικη σου ζωη..εχεις επιχειρηματα να στηριξεις την δημιουργια του φοβου σου...απλα μιλα στην μητερα σου...οσο κι αν σε πληγωσει κι εσενα κι εκεινη αυτο....καλυτερα τωρα παρα αργοτερα...