Αν και γυνή τείνω να συμφωνήσω με τον Μan. Θεωρώ ότι στις αρχές υπάρχει ενθουσιασμός και τα μεγάλα λόγια λέγονται και νομίζουν ότι τα εννοούν (δεν θεωρώ ότι είναι υποκρισία. θεωρώ ότι είναι μπέρδεμα μεταξύ ενθουσιασμού και ουσιαστικού έρωτα). Μάλιστα δεν είναι ασυνήθιστο κάποιος να λέει μεγάλα λόγια ακριβώς γιατί έχει διάθεση να τα πιστέψει ο ίδιος. Να τροφοδοτήσει τον έρωτά του όπως αργότερα λέει άλλα μεγάλα και σκληρά λόγια για να τροφοδοτήσει την πίκρα του και τον θυμό του. Στις περισσότερες περιπτώσεις που αρχίζει κάτι με σεξ και προοπτικές να εξελιχθεί αργότερα νομίζω ότι δεν εξελίσσεται όχι γιατί δεν υπάρχει διάθεση βαθύτερης γνωριμίας αλλά γιατί κάπου στόμωσε το θέμα με το πρώτο ζήτημα και θεώρησε η μία πλευρά -συνήθως η αντρική- ότι αυτό ήταν δεν έχει παραπάνω. Δηλαδή προσφέρθηκε ό τι είχε να προσφερθεί και δεν έχουν να προσδοκούν το επιπλέον το εξαιρετικό. Μπορεί φυσικά αυτό να είναι απλά ή αποψή τους αλλά η κοπέλα δεν θα το μάθει ποτέ γιατί για να σιγουρευτεί η έξοδος θα ειπωθούν ακριβώς σκληρά λόγια...