Δεν συμφωνώ καθόλου με αυτή τη θεώρηση. Στην Ελλάδα έχουμε μία λανθασμένη αντίληψη. Ότι πρέπει να σπουδάζουμε για τα λεφτά και συνεπώς όσο καλύτερη σχολή ή όσο πιο πολλοί γίνονται οι τίτλοι τόσο πιο πολλά θα μας αποδώσουν σε μισθό. Είναι πολύ δυστυχές το γεγονός ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ σπουδών και αποκατάστασης. Αλλά, πιστεύω ακράδαντα ότι όταν κάνεις αυτό που θέλεις πραγματικα - αυτό που θα έκανες και τσάμπα ρε αδερφέ - τότε και μόνο είσαι κερδισμένος. Συν του ότι έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχεις σε αυτό. Τα πτυχία παιδιά δεν είναι διασφάλιση μισθού, είναι γνώσεις. Το σχολείο δεν είναι προετοιμασία για τις πανελλήνιες και βαθμοθηρία, είναι γνώσεις. Ναι, οκ, πολύ ρομαντικά θα μου πείτε μερικοί όλα αυτά, αλλά μιας και έτυχε να σπουδάσω ψυχολογία, κάτι ξέρω από προσωπικά κίνητρα.Γιαυτό θεωρώ ότι πρέπει να μετατοπιστεί το κίνητρο του καθένα. Αν προτεραιότητα έχει η προσωπική σου ικανοποίηση, τότε είτε σπουδάσεις είτε δεν σπουδάσεις, είτε παίρνεις 500 είτε 1000 θα είσαι το ίδιο ευχαριστημένος. Οι ώρες που θα φάμε δουλεύοντας, καλώς ή κακώς, θα απαιτούν καθημερινά ένα οκτάωρο από τη ζωή μας. Εγώ προτιμώ να με γεμίζουν στο μυαλό, παρά στην τσέπη.