Ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω κατι εδω περα και θελω να απαντησω,γιατι το εχω ζησει.Και εγω ημουν καλος μαθητης παντα και στο γυμνασιο και στο λυκειο(αρκετα χρονια και απουσιολογος)αλλα την πρωτη φορα που εδωσα απετυχα παταγωδως-δεν μπορεσα να περασω και ενοιωθα ολα αυτα που νιωθεις και εσυ.Παρα πολλη κουραση,αγχος,το αισθημα πως τοσα χρονια διαβασμα "πηγε τζαμπα",κλπ,κλπ.Αρχισα να αμφισβητω την αξια μου.Τοτε ηταν που σκεφτηκα πως τοσα χρονια μπορουσα να αποδιδω συνεχεια τοσο καλους βαθμους,πολυ καλυτερους απο ολους τους συμμαθητες μου που περασαν(με την πρωτη σε σχολη),αρα μπορω να το ξανακανω.Οποτε αντι να παω σε ιεκ,γραφτηκα σε φροντιστηριο.Στην αρχη εβαλα μικρους στοχους(και στο διαβασμα που θελω να κανω και στην σχολη που θελω να περασω) ωστε να μην αγχωθω.Δεν σου λεω ψεμματα:μεχρι την τριτη λυκειου μπορουσα να διαβασω ανετα μεχρι και 5 ωρες την ημερα,αλλα την πρωτη βδομαδα απο την χρονια που ξαναδωσα δεν αντεχα πανω απο 1 ωρα την ημερα.Σιγα σιγα ομως αρχισα να παιρνω δυναμεις και να ξαναθυμαμαι την "διψα"που ειχα για διαβασμα(και που απο οτι καταλαβα την εχεις και εσυ).Η μια ωρα εγινε μιαμιση.Μετα απο 3 μηνες(μεσα ιανουαριου) διαβαζα 3-3,5 ωρες την ημερα.Ενα μαθημα καθε μερα.Μαζι με τις 3 ωρες φροντιστηριο και τις συμβουλες των καθηγητων ηταν-και ειναι-υπεραρκετο.Ειναι πολυ σημαντικο αυτο-να διαβαζεις συνεχεια,σταθερα,με τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ ρυθμο ΟΛΑ τα μαθηματα.Επρεπε να γινω 19 χρονων ωστε να καταλαβω πως το πολυ,ατελειωτο διαβασμα ΔΕΝ ειναι ποιοτικο και αποτελεσματικο.Το θεμα ειναι με το διαβασμα σου να "καλυπτεις" οσο το δυνατον περισσοτερους τυπους ασκησεων,οχι να λυνεις την ιδια ασκηση 100 φορες.Το τονιζω γιατι:οι συμμαθητες που ειχα οταν ξαναδινα δεν το εφαρμοσαν αυτο(κοινως εκαναν"κοιλια" σε καποια φαση) και το πληρωσαν.Επισης πολυ σημαντικο ειναι να κανεις μικρες-συχνες επαναληψεις.Τελειωνεις ενα κεφαλαιο?Κανε μια μεστη επαναληψη στα κυριοτερα και σημαντικοτερα σημεια-μην κατσεις να τα ξαναδεις ολα,θα σκασεις!!!Οσο συνεχιζα το διαβασμα τοσο ανεβαινε η ψυχολογια και αρχισα να ανεβαζω τους στοχους μου-το χημικο πατρας εγινε πολυτεχνικη σχολη χημικων μηχανικων πατρας.Χωρις αγχος-δεν εχεις να δωσεις λογαριασμο σε κανεναν- διαβαζα αργα και σταθερα και ΗΣΥΧΑ(ωστε γονεις-καθηγητες να μην εχουν απαιτησεις απο μενα και με αγχωνουν)και αφηνα τους αλλους να χτυπανε 7ωρα και 8ωρα πανω απο το βιβλιο και να κοκορευονται για την φαρμακευτικη που τους περιμενει.Τελικα πετυχα τον στοχο μου!Εκτος απο ολα αυτα που σου ειπα ομως θεωρω σημαντικο και το να ξεκουραζεις εσυ η ιδια τον εαυτο σου-οταν τελειωνει το διαβασμα δεν θα σκεφτεσαι τα μαθηματα και τις σχολες,κλπ κλπ.Θα προσπαθεις να "αποδρας" με οποιον τροπο μπορεις-βολτα,ενα βιβλιο,μια ταινια,λιγη γυμναστικη(ακομα και αν ολα αυτα τα κανεις μονη σου δεν πειραζει-αν καταφερεις να συμφιλιωθεις με τον εαυτο σου και να περνας καλα μονη σου δεν εχεις αναγκη κανεναν και καμια και ειναι σημαντικο).Μην αναλωνεσαι σε απαισιοδοξες σκεψεις για το διαβασμα και τα χρονια που εχασες-αν συνεχισεις να σκεφτεσαι τα χρονια που εφυγαν θα χασεις και αλλα χρονια και αυτο ειναι χειροτερο.Και αν παρατησεις τον στοχο και τα ονειρα σου απλα για να πας αναγκαστικα σε ενα ΙΕΚ παλι χαμενα χρονια θα ειναι γιατι θα κανεις κατι που δεν το θες καθολου,αλλα το θελει ο κοινωνικος περιγυρος.Και τι σε νοιαζει τι θελουν και τι νομιζουν οι αλλοι?Ο καθενας εχει τα θεματα του,οποτε βαλε φρενο στους αλλους.Αν ηθελες το ΙΕΚ εστω και λιγο θα το εκανες-ομως εσυ εχεις εναν στοχο και πρεπει να τον κυνηγησεις.Να εισαι σιγουρη για ενα πραγμα:οταν περασεις εκει που θελεις,θα τα ξεχασεις ολα.Πραγματικα αυτο μου το ειχαν πει οταν ξαναδινα και δεν το πιστεψα-οταν ομως περασα εγινε.Οντως ειναι ωραια η φοιτητικη ζωη,αλλα η ομορφια ειναι οτι σπουδαζεις,οτι ασχολεισαι με αυτο που θελεις να κανεις,οχι τα ξενυχτια και τα μεθυσια-αυτα θα τα εχεις βαρεθει μεχρι το 3ο εξαμηνο.Συγγνωμη αν σε κουρασα.Ελπιζω να βρεις την δυναμη να δωσεις-ειναι πολλοι αυτοι που δινουν καθε χρονο,αλλα ειναι λιγοι αυτοι που εχουν τα εφοδια σου-μυαλο,στοχο και κυριως ορεξη για διαβασμα.Απλα χρειαζεται μεθοδος και να μην αφηνεις τον εαυτο και το μυαλο σου να βουλιαζουν σε απαισιοδοξες σκεψεις.Σε χαιρετω.