Χάος, πραγματικά. Έλεγε κάποιος παλιότερα, πως "τα λόγια, είναι εχθρός της πράξης". Οπότε η "εξίσωση" που παραθέτεις πιο πάνω, δεν βγαίνει, αδερφέ... ("πρόσεχε τις σκέψεις σου, μη γίνουν λόγια, πρόσεχε τα λόγια σου μη γίνουν πράξεις, και πρόσεχε τις πράξεις σου γιατί θα υποστείς τις συνέπειες"). Σε πιο απλά και κατανοητά ελληνικά, αναφέρεται το γνωμικό: "Σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει".Ούτε πάντα κάποιος λέει πάντα αυτό που σκέφτεται, ούτε αυτό που λέει απαραίτητα το εννοεί. Τζάμπα οι προβληματισμοί, λοιπόν.Έπειτα, "ο τρελλός δεν έχει επίγνωση της τρέλλας του", οπότε για να λες πως έχεις κάψει εγκεφαλικά κύτταρα και να αναρωτιέσαι για την ηθικότητα των συμπεριφορών σου, είναι δείγμα ανθρώπου που ξέρει μεν που πατάει και πού βρίσκεται, όμως που έχει μπερδευτεί πολύ, αναίτια και αχρείαστα, δε.Μπορείς κάλιστα να απολαμβάνεις τα αθώα και μικρά, όχι ακραία, "ορεκτικά", πριν σου έρθει το "κυρίως πιάτο". Ή να πέφτεις πάνω τους και να τα τσακίζεις, μετατρέποντάς τα ακόμη και σε "υποκατάστατο φαγητού". Άλλωστε, αυτός είναι και ο σκοπός τους. Σε παρακινούν να τα φας γι' αυτό είναι και καλοστολισμένα, σε διακοσμημένο πιάτο, άσε που καμμιά φορά έρχονται και πέφτουν μόνα τους στο στόμα σου. Απόλαυσέ το υπεύθυνα, χωρίς τύψεις κι ενοχές.