Εγώ θα πω την άποψη μου με βάση αυτά που γράφεις εξομολογουμένη και με βάση τις εμπειρίες και τις σπουδές μου στο θέμα.Έβαλες ένα ποστ, και ζητάς γνώμες και μετά αντιδράς κακομαθημένα και αλαζονικά.Θα στο πω χύμα και πρόσβαλλέ με δε με νοιάζει, όπως ήδη έκανες με τους άλλους που δε σου είπαν και κάτι.Ξέρεις το να κάνεις παιδί δεν είναι δύσκολο: ανοίγεις τα πόδια άντε μαξ για δέκα λεπτά. (σημαντικό και σεβαστό πράγμα η μητρότητα αλλά μερικοί νομίζουν ότι κάποιοι είναι επειδή μόνο και μόνο έχουν παιδιά και νομίζουν ότι είναι ανώτεροι από άλλους. Προβληματικοί το λιγότερο).Το να μεγαλώνεις παιδί είναι δύσκολο. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσεγγίζεις σωστά καθετί πρόβλημα που προκύπτει. Αυτό σημαίνει να είσαι γονιός. Και εδώ κάπου τα χαλάς.Παρόλο που είσαι αγενής και πολλά άλλα θα σου απαντήσω σοβαρά σεβόμενη την αγωνία σου.Βήμα 1: Το παιδί "μιλάει" έστω και με μερικές παιδικές λεξούλες; νοήματα; τι συνεννόηση έχετε; Από αυτό μπορείς να αντλήσεις πολλά αρκεί να είσαι παρατηρητική. (ξέρω παιδιά που μιλανε αρκετα σε αυτη την ηλικία και το φυσιολογικο βεβαια είναι όχι αλλά τουλάχιστον κάπως επικοινωνείς, ξέρω παιδιά που δεν μιλανε αλλά δείχνουν και άλλα).Βήμα 2: Με τον άντρα σου το συζήτησες; Είστε και οι δύο κοντά στο παιδί; Ποια η σχέση μεταξύ σας;Προβλήματα σπίτι;Βήμα 3: Μιλάς με τις παιδαγωγούς στον παιδικό και τους λες τι έγινε και μήπως συνέβει κάτι στον παιδικό, μήπως μάλωσε με κάποιο παιδάκι κτλ. Και ότι ναι εσείς ξέρετε τη δουλειά σας αλλά και εσύ ως νέα μαμά και μη έχοντας συμπεριφερθεί πάλι έτσι το παιδί ανησύχησες κτλ. Προσπαθείς να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς.Βήμα 4: Είχε ξανα ποτέ αυτή τη συμπεριφορά; Και αν ναι θυμήσου τι είχε γίνει τότε. Κάτι παρόμοιο θα είναι.Βήμα 5: Όταν το παιδί μιλάει και πάει σχολείο (tip για μεγαλύτερες ηλικίες αυτό και πιάνει πολύ με κορίτσια) ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνουμε τι ακριβώς έχει γίνει σχολείο και χωρίς να ανακρίνουμε το παιδί είναι να παίζουμε σχολείο μαζί του σε ανύποπτο χρόνο. Πάνω στο παιχνίδι σχολείο που το μικρό θα κάνει το δάσκαλο θα βλέπεις να αποτυπώνει την συμπεριφορά του εκπαιδευτικού και την συμπεριφορά των συμμαθητών. Αν ο δάσκαλος φωνάζει, αν κάποιο παιδί μπήκε τιμωρία, γενικά τι γίνεται. Έσυ ως γονίος σε αυτό το παιχνίδι παίζεις όλους τους ρόλους των μαθητών :) Όλα έτσι τα "ξερνάνε" χωρίς να τα πιέσεις και χωρίς να το πάρουν χαμπάρι.Βήμα 6: Όπως το περιγράφεις μου φαίνεται ότι δεν πρέπει να έχει σχέση με τον παιδικό αλλά με κάτι άλλο που έχει ενοχληθεί, ίσως στο σπίτι.Βήμα 7: Έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά. Όχι υστερίες αλλά προσοχή. Ποτέ ένα παιδί δεν κλαίει αν δεν ενοχληθεί από κάτι. Μην το ρίχνουμε στην κούραση και στην προσαρμογή. Ναι ως ένα βαθμό επηρεάζουν αλλά και πάλι κάτι το ενοχλεί σε αυτό και δεν μπορεί να προσαρμοστεί.
