Δε βιαζόμαστε. Δεν αγχωνόμαστε. Πλέον, σήμερα, ένας καλός/σωστός/σταθερός γάμος, που θα δέσει, που δεν θα διαλυθεί σε 2/3/5/10 χρόνια, είναι κάτι τόσο σπάνιο, όσο να κερδίσεις το τζόκερ. Δεν θα ήθελες να είχες 2-3 γάμους ως τα πενήντα σου όπως άλλοι, ναι; Να πληρώνεις διατροφές, διαζύγια...;"Το καλό πράμα αργεί να γίνει" πάει κουτί και γάντι, εδώ, ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις. Ζήσε τον κόσμο, γύρισέ τον, σπούδασε τη "ζωή"... Για να πεις "βρήκα τον άνθρωπό μου", ή "βρήκα το άλλο μου μισό", δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε γρήγορο, ούτε μαγικό. Και ο άνθρωπος έχει ένα έμφυτο κακό, τις ψευδαισθήσεις, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να τις θέλει ο ίδιος, να τις χρειάζεται, να τις έχει ανάγκη, να μή μπορεί να ζει χωρίς αυτές...Το άγχος, η βιασύνη, όπως ΟΛΑ τα αρνητικά συναισθήματα άλλωστε, "θολώνουν" την "όραση" και την κρίση. Απέφυγέ τα όσο μπορείς, στο μέτρο του δυνατού και της ιδιοσυγκρασίας σου, πάντα.
