Κι όμως όχι, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, η φαινομενικά κακή τύχη που κατατρέχει κάποιον, μπορεί κάλλιστα να οφείλεται στη δράση και τη μηχανορραφία τρίτων ατόμων. Τότε, όσο και να προσπαθεί ο παθών, δεν θα μπορέσει να ανανήψει και να ανακάμψει, θα έχει ουρές και σε κάθε νέο άνοιγμα θα του κάνουν χαλάστρες. Η θλίψη μπορεί να μην είναι στατική, αλλά μπορεί να φτάσει στο μείον άπειρο, ειδικά όταν την υποσκάπτουν και τη διοχετεύουν άλλοι. Μπορεί κανείς όμως να γίνει ο ίδιος κύριος του εαυτού του και να ελέγξει τα ίδια του τα συναισθήματα, στην ουσία να μετουσιώσει κατά βούληση τον ίδιο του τον ψυχικό κόσμο και να τον αναδιαρθρώσει όπως επιθυμεί. Αυτό όμως απαιτεί νεύρα από ατσάλι, πίστη στον εαυτό και δύναμη με όλη την έννοια της λέξης. Όχι να καθόμαστε παθητικά, να παρηγορούμε και να παρηγοριόμαστε. Όχι στον οίκτο, ναι στη δύναμη!