Οχι φίλε μου, δεν την έγραψα εγώ. Ειδες ομως πολλοί από μας ενδιαφέρονται, να γράφεις από το στρατό, βεβαίως. Καταλαβαίνω ότι εχεις περάσει δύσκολα και ως κάποια που έχει περάσει παρόμοια ψυχολογικά, ήθελα απλα να σου πω ότι όλα φτιάχνονται, αρκεί να μπεις σε ενα πρόγραμμα και να μην το αφήσεις να σε νικήσει.Επίσης, δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες. Κι εμένα μου πήρε λίγο καιρό να πιστέψω το ίδιο για τους άντρες. Δε λέω οτι μια συναισθηματική σχέση δε θα σε πληγώσει, αλλά ο καθενας έχει τον τροπο του κι είναι άδικο να τον παρομοιάζουμε με έναν ανεύθυνο γονέα. Θα συνιστουσα να αφήσεις την ιστορία αυτή πίσω, και ο μόνος τροπος είναι να αρχισεις να επεξεργάζεσαι καινούρια δεδομένα, να είσαι ανοιχτός σε νέα πράγματα. Να μην κλεινεσαι, ακόμα κ αν δεν έχεις διάθεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις τρώγοντας έρχεται η όρεξη!Σε χαιρετώ προς το παρόν - γιατί έχω κάποιες δουλίτσες που εκκρεμούν - και ξέρω οτι καποτε θα έχουμε καλύτερα νέα σου...