Οτσν ημουν 18 ηρθε στην ζωη μου ενας αντρας 11χρονια μεγαλυτερος! Ηταν ο πρωτος μου, ξερεις γενικοτερα με τις γυναικες και τον πρωτο τους υπαρχει κατι περιεργο, κατι σαν κολλημα! Ετσι και εγω λοιπον κολλησα,περιπου 4 χρονια! Μπορει να γνωριζα ατομα ολο αυτο το διαστημα αλλα ηθελα αυτον! Πωπωωω ειχα ριξει πολυ κλαμα.Τα σκεφτομαι καποιες φορες και γελαω με τα χαλια μου! Ουσιαστικα ποτε δεν ειμασταν μαζι αλλα ειχε ενα τροπο να υπενθυμιζει συνεχως την παρουσια-απουσια του!Βρισκομασταν που και που, εγω κολλουσα ακομη περισσοτερο! Ελεγα το ονομα του και ελιωνα τον ειχα σαν θεο. Τωρα μετα απο αρκετα χρονακια αυτος ο ανθρωπος εχει κανει δικη του οικογενεια. Αυτο που δεν περιμενα ποτε να συνεβαινε ειναι πως μου εχει δημιουργηθει μια απιστευτη απεχθεια για τον συγκεκριμενο και αυτο αρχισε να δημιουργειται με το περασμα των χρονων.Ειδικα οταν εμαθα οτι παντρευτηκε ηταν σαν να παντρευτηκε ξερω γω ο γειτονας! Δεν το περιμενα απο τον εαυτο μου, ακομα και τα ατομα που με εζησαν τοτε τους κανει τρομερη εντυπωση! Μεσα απο αυτο θελω να σου πω οτι συμφωνω με το γεγονος πως οι μικρες τους μεγαλους τους εχουν σαν θεους!Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο, κολακευονται;ενθουσιαζονται;...Πιστευω ειναι το δευτερο, ενας ενθουσιασμος χαζος της ηλικιας! Αν με ρωτουσες τωρα αν γυρνουσα να κοιταξω αυτον τον αντρα, δεν υπηρχε περιπτωση να το εκανα και δεν μιλαω για εμφανιση, απλα ο μυθος καταρριφθηκε! Συμφωνω με πολλα απ τα λεγομενα σου, απλα δεν πιστευω πως ολοι οι 30+ βραζουν στο ιδιο καζανι! Ακομη και τωρα εχω μια σχεση παλι με καποιον που με περναει 8-9 χρονια, αλλα πλεον τα πραγματα ειναι τελειως διαφορετικα, πιο ισσοροπημενα και μακαρι να γινει ο αντρας της ζωης μου!