Κατ' αρχάς σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή σου και τις συμβουλές σου.Μάλλον υπερέβαλλα τελικά για χτες, δεν ήμουν τόσο τραγικός. Με πήρε τηλ (για άσχετο λόγο βέβαια) και βρεθήκαμε και τα είπαμε για κάνα δεκάλεπτο και κανονίσαμε συνάντηση μεθαύριο.Το σίγουρο είναι πως μου αρέσει πολύ. Κάθε φορά που τη βλέπω φωτίζεται το πρόσωπό μου. Και αυτή έχω την αίσθηση ότι με συμπαθεί, αλλά μέχρι εκεί.Πραγματικά δεν ξέρω αν αξίζει να της εκφράσω κάποια στιγμή ότι θέλω κάτι παραπάνω από αυτήν και όχι μια φιλία.Για δύο λόγους: αν με "κόψει" (το αναμενόμενο δηλαδή), θα τη χάσω από φίλη και είναι κρίμα, γιατί είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Και επίσης πιθανό και πιο σοβαρό να "κάψω" τη φιλία που έχω με έναν καλό μου φίλο που είναι ταυτόχρονα και κολλητός της (αυτός μάς γνώρισε ουσιαστικά). Και είναι καλός φίλος, με έχει βοηθήσει πραγματικά πολύ.Η λογική μου λέει να την ξεχάσω ερωτικά και μάλλον αυτό θα πράξω. Και ελπίζω να μη φαντάζω πολύ μίζερος, αλλά μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια εκεί έξω για μένα. Κάθε βράδυ που κλείνει η πόρτα του σπιτιού πίσω μου αισθάνομαι πιο μόνος και από τον Ροβινσώνα Κρούσο...Σε ευχαριστώ και πάλι για τη συμμετοχή σου, πίστεψέ με, είναι πολύ σημαντική. Δεν είναι εύκολο να τα συζητάς αυτά στην καθημερινότητά σου, ούτε καν και με τους φίλους σου...