Δε μπορώ να μη νιώσω θλίψη για τα σχόλια που δέχτηκε η εξομολόγηση. Σε πολύ συγκεκριμένους καιρούς, όπως αυτούς που ζούμε και για πολύ συγκεκριμένους λόγους πο περιγράφεις σε καταλαβαίνω απόλυτα και ταυτίζομαι 100% μαζί σου. Δεν είμαι της άποψης ότι τα πτυχία κάνουν τον σωστό επαγγελματία αλλά από τη στιγμή που χρειάζονται έστω ως τυπικές προυποθέσεις για μια συγκεκριμένη εργασία και σε ξεπερνά κάποιος άλλος χωρίς αυτά λογικό είναι να αισθάνεσαι αδικημένος.Και έστω αν η αξικρατία έχει καταντήσει αστικός μύθος για κάποιους, μερικοί πληγώνονται ακόμα από την ανυπαρξία της, αλλά αυτό δε παύει να σημαίνει οτι θα σταματήσουμε να την επιζητούμε επειδή κάποιοι την έχουν "βγάλει από τη μέση" και συνακόλουθα από τη συνείδησή τους για να δικαιολογηθούν. Ούτε εγώ χρησιμοποιήσει ποτέ μέσο, ούτε θα το κάνω επειδή μετά θα χάσω άλλα κομμάτια του εαυτού μου. Γενικά έχω αποδεχτεί ότι είναι κάτι μη συναγωνίσιμο που δε σε παίρνει να κοντραριστείς με τον άλλο.Έτσι είναι. Εγω απλά σταμάτησα να κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος από όλες τις απόψεις και πίστεψε με ρόδα είναι και γυρίζει..αυτά τα ολίγα.