Οι μονοθεϊστικές θρησκείες προωθούν τις κακουχίες και τις στερήσεις στον άνθρωπο, εξαπατώντας τους, τάζοντας μετά θάνατον παράσημα για το "μαρτύριο" εν ζωή. Γι' αυτό οι κομμουνιστές λέγανε παλιά πως "είναι το όπιο του λαού η θρησκεία". Αν ένας άνθρωπος είναι στερημένος και δυστυχισμένος, βουτηγμένος και πνιγμένος μέσα στα σουρεαλιστικά και γκροτέσκ σενάρια κοσμοθεωρίας μιας θρησκείας σαν μια που όλοι ξέρουμε καλά (όλοι είμαστε αμαρτωλοί, είμαστε καταραμένοι και καταδικασμένοι, προπατορικά αμαρτήματα που θα πληρώνουμε εμείς, οτιδήποτε ευχάριστο στον άνθρωπο είναι αμαρτία και δαιμονικό όπως οι υλικές απολαύσεις, το τέλος του κόσμου έρχεται ο αρμαγεδών κακό κτλ), εύκολα γίνεται αυτός μετά εργαλείο και υποχείριο των "τράγων". Που ισχυρίζονται μάλιστα πως μόνο με αυτούς ως ενδιάμεσους μπορείς να έρθεις σε επαφή με το "θεό", γιατί χωρίς μπυροκοιλιά, χρυσό μαρτζαφλάρι στο χέρι, χρυσά άμφια και μερσεντές για άρμα, δεν έχει επικοινωνία με θεό...Ξέχασε ό,τι ξέρεις. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου. Άρπαξε τη ζωή από τα μαλιά, σου ανήκει, ακόμη δεν ξεκίνησες καν. (Ξανα)γνώρισε τον εαυτό σου, βρες τα μαζί του, μάθε (εκ νέου ή εξ' αρχής) "ποιά είσαι", "τί θέλεις από σένα", "τί θέλεις από τη ζωή σου", τί χρειάζεσαι πραγματικά... Βρες ατέλειες στον εαυτό σου, στο χαρακτήρα σου, δούλεψε πάνω σου, μάθε να ακούς τον εαυτό σου και τις ανάγκες του. Φιλοσοφία που είπαν κάποιοι όντως βοηθάει και ιδιαίτερα αυτή άλλων λαών, που μάλιστα υποστηρίζει πως ΜΟΝΟ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ μπορείς να πετύχεις ανέλιξη και αυτοβελτίωση, χωρίς απατεώνες που θα τους πληρώνεις για χρυσούς. Ή θα τους εξομολογήσαι τα μυστικά σου δήθεν για άφεση κι αυτοί θα σε κάψουν μετά... Και τα τέσσερα ερωτήματα των πυθαγορίων είναι ok, σαν καθημερινή αποτίμηση, έμα μικρό, πρόχειρο τσεκ απ.