Έχω το ίδιο πρόβλημα με τη δικιά μου,αλλά από τη μεριά του αγοριού σου.Θέλω πολύ να παίξω μαζί της (σε νορμάλ πλαίσια όχι κάτι που περιλαμβάνει σωματική βία) και όλο κάτι με μπλοκάρει.Έχω φτάσει στο σημείο να μιλάω βρώμικα ,από μέσα μου και να προσπαθώ να τη βρίσκω έτσι.Ξέρεις τι νομίζω οτι φταίει?Είμαστε χέστηδες...Από τη μία μεριά να χαίρεσαι γιατί ο δικός σου ,κατά βάθος, δε θέλει να σε αποξενώσει και να σε χάσει με κάτι που πιθανόν στο μυαλό του ,να είναι κάτι που μπορεί να σε πληγώσει.Άρα σε βλέπει σοβαρά.Το ξέρω αυτό,γιατί σε άλλες σχέσεις που βαριόμουν ή ήξερα οτι είχαν ημερομηνία λήξης, τα έκανα όλα αυτά με χαρακτηριστική άνεση.Από την άλλη είμαστε χέστηδες και φταίνε οι μανάδες μας γι'αυτό.Μην το αναλύσουμε το γιατί, δε θα βγάλουμε άκρη σε ένα σχόλιο...Και η πλάκα είναι οτι μέσα μου ξέρω οτι αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να βαριέται ,τα ήπια και καθιερωμένα γτ μου έχει δείξει οτι αντιδρά καλά και σε κάτι πιο παιχνιδιάρικο.Ακόμα και έτσι όμως, κάτι με μπλοκάρει,ειδικά όταν είμαι ερωτευμένος.Προφανώς μας (τους σημερινούς άντρες δλδ) έχουν προγραμματίσει να αντιδρούμε μέσα στα ορισμένα "πλάισια" του πως αντιδρά ένας ερωτευμένος ,τη στιγμή που μας βομβαρδίζουν με λόγια τύπου "ο έρωτας δεν έχει όρια".Παρ'ταυγό και κούρεφτο.Αυτό δε σημαίνει ,οτι δε μπορείς να αλλάξεις.Απλά σκέψου οτι μερικές φορές φαντάζει,όσο δύσκολο είναι ,να κόψεις το τσιγάρο.Το ξέρω γτ το προσπαθώ.Και κάποια στιγμή θα το καταφέρω.Όχι το τσιγάρο, το άλλο...Θέλει αρχίδια να νιώθεις ελεύθερος σε μια σχέση,όπως θέλει αρχίδια(και δουλειά) να νιώθεις ελεύθερος άνθρωπος γενικά.Και να μην είσαι χέστης.Δεν είναι αφορισμός αυτός.Είναι στάση ζωής.Μικρά βήματα και κάποια μέρα μπορεί να φτάσουμε εκεί.Ελπίζω να σε βοήθησα να καταλάβεις ,λίγο,τη λογική του δικού σου.Εκτός και αν μιλάμε για έλλειψη φαντασίας, κάτι που θα μπορέσεις να διακρίνεις και από απλούστερα πράγματα όσο τον ζεις.Άμα έχει φαντασία και είναι αυθόρμητος γενικά,έτσι θα ναι και στο κρεβάτι.Απλά και συ πρέπει να τον βοηθήσεις καμμιά φορά και με ανορθόδοξες μεθόδους.Τέλος,μην τα περιμένετε και όλα από μας, έχουμε μεγαλώσει σε ένα κλίμα που φοβόμαστε να παίξουμε με ένα παιδάκι, επειδή οι μανάδες και οι πατεράδες βλέπουν παντού παιδεραστές.Παρόμοια και οι γυναίκες βλέπουν παντού βιαστές.Σε τέτοιο κλίμα , είναι δύσκολο να εκφραστείς ελεύθερα ειδικά άμα είσαι και λίγο χέστης και δεν ξέρεις τον άλλο,ακόμα ,καλά.Σκέψου ο δικός σου, κάθε φορά που μπορεί να θέλει να σε αρπάξει,έστω απαλά,από το μαλλί και να σε βάλει κάτω, να σκέφτεται πως ,ίσως, αύριο τον περιμένει καμμιά μήνυση για απόπειρα βιασμού.Αυτά με το σεντόνι ,καλή τύχη στους χέστηδες που προσπαθούμε...