Όλοι έχουμε στο μυαλό μας τους γονείς σαν προστάτες και με το χαμό τους σηματοδοτείται η πραγματική ενηλικίωσή μας. Όσων ετών και να είναι κάποιος, η απώλεια της μάνας (φυσικά και του πατέρα) είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς ανώδυνα. Είναι μια εσωτερική πάλη με τον εαυτό μας στην προσπάθεια να ξορκίσουμε την έννοια του θανάτου. Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι μεγαλώνουμε απότομα και πρέπει να σταθούμε γερά στα πόδια μας. Δεν θα πω άλλα λόγια για να μην σε κουράσω. Συλλυπητήρια σε εσένα και την οικογένειά σου. Να είσαι καλά.