Εντάξει ούτε κι εγώ έβαλα τα κλάματα. Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις για πολέμους, καταστροφές κ έχουμε συνηθίσει. Δεν αντιλαμβανόμαστε πως η εικόνα που βλέπουμε στην οθόνη δεν είναι μέρος ταινίας, αλλά συμβαίνει πράγματι σε συνανθρώπους μας.Προσωπικά δε μου λέει κάτι το αν θα δακρύσεις ή αν θα βάλεις τη γαλλική σημαία για προφίλ. Για μένα το θέμα είναι να μη γίνουμε απαθείς. Αυτό με φοβίζει κ ελπίζω να μην καταλήξω ποτέ έτσι. Μπορούμε να βοηθήσουμε την κοινωνία. πχ με ρούχα κ τρόφιμα στους μετανάστες. Με αγορές προιόντων της actionaid. Με μηνύματα που ενισχύουν το χαμόγελο του παιδιού. Με την αγορά του περιοδικού Σχεδία. Με εθελοντικές δράσεις.(γιατί τα παραπάνω που ανέφερα έχουν κάποιο κόστος) Αρκεί να έχουμε τη διάθεση κ να μην αδιαφορούμε. Δεν είμαστε μόνοι μας σ'αυτό τον κόσμο. Βολευόμαστε στη σκέψη 'εγώ θα σώσω τον κόσμο;' κ μένουμε άπραγοι.