Είχα μια φίλη που κάποτε που μοιάζει αρκετά με αυτό που περιγράφεις. Παρόλα αυτά ο χαρακτήρας της δεν άλλαζε. Συμπεριφερόταν άσχημα σε φίλους και ανθρώπους που την αγαπούσαν. Πολύ απότομα όμως.Κάποια στιγμή αισθανόταν τύψεις και ζήταγε συγνώμη. Από τίγρης γατούλα. Και μετά πάλι από την αρχή τα ίδια.Η συγνώμη είναι μια πράξη θάρρους αλλά το να τη χρησιμοποιούμε σαν εξιλέωση είναι απλά κενή, ψεύτικη.Καλή η αυτωγνωσία αλλά το θέμα είναι όντως να θέλουμε να αλλάξουμε.Καλά να περνάς.