Έτσι είπα και εγώ οταν πέθανε η γιαγιά μου.Οτι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο και οτι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είμαι πραγματικά χαρούμενος γιατί πάντα κάτι θα λείπει. Και πράγματι πάντα κάτι λείπει, γιατί μαζί με την γιαγιά μου πέθανε και ενα κομμάτι ευτυχίας απο την καρδιά μου. Αλλα ο πόνος όσο πάει μαλακώνει και κάθε χρόνος που περνάει γιατρεύει και λίγο το τραύμα, αυτό ειναι το αισιόδοξο σημείο.Να είσαι καλά και να κοιτάς το μέλλον με αισιοδοξία, και η μητέρα σου αυτο θα ήθελε.