Μιας και είμαι σε μακροχρόνια σχέση και έχει περάσει το αγόρι μου κατάθλιψη αλλά περνώ κι εγώ πλέον εδώ και ενάμιση χρόνο, να σου πω πως όλα αυτά είναι φυσιολογικές αντιδράσεις. Πρέπει να υπομείνεις , να ξέρεις θα είναι δύσκολα. Εμενα είχε βαριάς μορφής έπαιρνε χάπια, έκανε 2 χρόνια να καλυτερεύσει λιγάκι. Αλλά και πάλι 3-4 χρόνια ζούσα κι εγώ μαζί του το μαρτυ΄ριο της κατάθλιψης. Πλέον είναι άλλος άνθρωπος. Άλλος χαρακτήρας, δεν είναι ο ανέμελος πλακατζής που είχα γνωρίσει. Ο ίδιος όπως ήταν πριν δεν είναι και απ'οτι μας είπανε δεν θα γίνει ποτέ και το έχω καταλάβει ήδη. Πέρασα πολύ δύσκολα, κλάματα, περίοδος που είχαμε να κάνουμε σεξ 6-7 μήνες και όποτε γινόταν δεν ολοκληρωνόταν. Πλέον είναι καλά αλλά χάσαμε όλους μας του φίλους, βλέπεις "μας αγαπούσαν τόσο πολύ" που προτίμησαν να τον απομακρύνουν, όπως κι εμένα επειδή αποφάσισα να του σταθώ. Κανένας δεν κατάλαβε τι είναι η κατάθλιψη ακόμη και όταν τους έπιασα όλους μαζί να τους εξηγήσω. ΤΟν κορόιδευαν και άλλα πολλά που κατάλαβε στο τέλος πως η κατάθλιψη ήρθε για να καθαρίσει τη ζωή του απο τέτοια τοξικά άτομα που τελικά μόνο φίλοι του δεν ήταν. Το ξεπέρασε κάπως, σίγουρα μετά απο μια τόσο βαριά κατάθλιψη δεν μπορείς να είσαι ο ίδιος, απλά βλέπει πλέον ανθρώπους που τον αγαπούν και επικεντρώνεται εκεί. Δεν τον νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι πια. Βέβαια όσο βράχος και να ήμουν αυτά τα δύσκολα χρόνια, πλέον είμαι κι εγώ με κατάθλιψη εδώ και ενάμιση χρόνο. Όλη αυτή η πίεση, όλα αυτά με αποδυνάμωσαν. Πήγα σε ψυχολόγο, κάποιες επισκέψεις, δεν βοήθησε καθόλου. Δεν έχω όρεξη για μπάνιο, δεν έχω όρεξη να περιποιηθώ τον εαυτό μου, καθόλου όρεξη για σεξ. Μου έχει κοπεί η όρεξη για φαγητό και άλλες φορές όταν τυχαίνει και βρεθώ κάπου για ποτό ή κρασί πίνω αρκετά, δε γελάω πια με τη καρδιά μου. Κλαίω μόνη μου χωρίς λόγο και αιτία, ξεσπάω σε δικούς μου ανθρώπους, και στον σύντροφό μου που ευτυχώς με καταλαβαίνει γιατί τα πέρασε και αυτός. Βλέπω ανθρώπους στο δ΄ρομο και δεν έχω όρεξη να μιλήσω, αλλάζω δρόμο, όχι γιατί έχω κάτι, αλλά γιατί είμαι χάλια, δεν έχω χαμόγελο να τους αντιμετωπίσω και ντρέπομαι. Δεν έχω τι να πω. Έχω χάσει πια την επικοινωνία και την επαφή με τους ανθρώπους. Τα παίρνω όλα στα σοβαρά, δεν έχω όρεξη για αστεία και πλάκες. Νιώθω πως δεν αξίζω να έχω φίλους, δεν αξίζω να με αγαπούν και γι'αυτό με παράτησαν όλοι.Δυστυχώς είναι δύσκολη κατάσταση, πολύ δύσκολη,συνήθως οι άνθρωποι δεν αντέχουν και τα παρατάνε. Δεν έχουν ιδέα ούτε στο ελάχιστο τι σημαίνει κατάθλιψη. Δεν μπορείς απλά να πεις στον άλλον ότι θα πάνε όλα καλά, τα βλέπει όλα μαύρα και αρνητικά.Πες της απλά "Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις, να ξέρεις θα είμαι δίπλα σου και σε ότι χρειαστείς θα σε στηρίξω".Μόνο αυτή τη φράση να της λες συχνά και ότι την αγαπάς. Θα την βοηθήσεις χωρίς περιττά λόγια.Πϊστεψέ με, πλέον με ΄τοση κατάθλιψη στη ζωή μου ξέρω πως αυτό και μόνο θα τη βοηθήσει. Προσπάθησε να την καταλάβεις, τίποτα δεν έχει λογική απο αυτά που λέει. Απλά έτσι νιώθει. Ελπίζω να αντέξεις και να της σταθείς. Ότι και να σου λέει, μην την παρεξηγείς, απλά ξεσπάει σε έναν άνθρωπο που αγαπάει. ΣΟυ λέω όλα αυτά που νιώθω εγώ ακριβώς. Εύχομαι να το ξεπεράσει σύντομα και να μην είναι βαριάς μορφής.ΚΑλή δύναμη.