Σαν να βλεπω τον εαυτο μου, 25 χρονια πριν.. Με τους γονεις μου στα χωρισματα, την αδελφη μου στα προθυρα της αυτοκτονιας (λογω καταθλιψης) και με τον εναν παππου στο σπιτι (με προχωρημενο αλτσχαϊμερ).. Κολαση! Το μονο που ελειπε ειναι η οικονομικη αβεβαιοτητα - οχι οτι μας ετρεχαν τα λεφτα απο τα μπατζακια.. Κι εγω να πρεπει να διαβασω για να μπω στην Ιατρικη και μαλιστα μονο της Αθηνας - δεν υπηρχε η δυνατοτητα για "μεταναστευση".. Ξερεις κατι ομως? τα καταφερα.. Κοντρα στις πιθανοτητες.. Κοντρα στις προβλεψεις μου.. Το διαβασμα εγινε η παρηγορια μου.. Καθε φορα που μου μαυριζε η ψυχη, ηρεμουσα λυνοντας μια ακομη δυσκολη ασκηση στη Φυσικη.. Γιατι ετσι ερχομουν λιγο πιο κοντα στο στοχο μου.. Το βραδυ, αν δεν μπορουσα να κοιμηθω, με φανταζομουν στα πανεπιστημιακα εδρανα, να σπουδαζω αυτο που ονειρευομουν.. Στοχοι και ελπιδα ειναι το καλυτερο κινητρο για να αντεξεις, να επιβιωσεις και να τα καταφερεις.. Γινεται.. Στο λεω εκ πειρας.. Αρκει να ζεις μονο γι αυτο, μεχρι τις πανελληνιες.. Εχεις μια ζωη μπροστα σου για βολτες, χαρες και ερωτες.. Τωρα προεχει η αποδραση απο την οικογενειακη μιζερια.. Επικεντρωσου εκει, στρατολογησε ολα σου τα κυτταρα και ολη σου την ενεργεια στο στοχο.. Η ελπιδα ειναι η καλυτερη ντοπα (οπως αποδεικνυουν καθημερινα αλλωστε και οι προσφυγες)..