Για το θέμα συζήτησης που πιάσαμε νομίζω οτι γενικα ακολουθείται η εξης συλλογιστική.1) Αν το υποκείμενο άντρας, τότε: γνωρίζοντας κοπέλα κατά βάσει θα τσεκάρει απευθειας αν θα μπορούσε να την έχει γκομενα. Αν συντρέχουν αντικειμενικα ισχυροί αποτρεπτικοι λόγοι (πχ αυτή έχει σχέση, ειναι εντελώς εκτός του δικού του πλαισίου εμφανισιακά) τότε θα επιδιώξει τη φιλική επαφή. Συνήθως αυτο το κάνει με τη προοπτική κάποιος απο τους αρχικούς λόγους να αναιρεθεί (αν ειναι εφικτο) και να μπορέσει να το γυρίσει στο ερωτικό. Αυτο ειναι και το σύνηθες λάθος, διότι κατά 90%plus θα φάει χυλοπιτα. Ετσι πρέπει να κάνει κουμάντα εξ αρχής για το ποσο στενή φιλική παρέα...αντεχει και τι οφελος θα μπορούσε να αποκομίσει (πχ γνωριμία με ελεύθερες φίλες αυτης).2) Αν το υποκείμενο γυναίκα, τότε: γνωρίζοντας άντρα τσεκάρει ενδόμυχα αν θα μπορούσε να τον έχει γκόμενο κάνοντας κριτική συνήθως σε πολυ λεπτομερή βάση ανάλυσης αυτού που εχει απεναντι της, κάτι που ένας άντρα δεν θα το κάνει. Αυτο θα το κανει κι για λογους λειτουργιας της ψυχολογιας της, αλλα και διοτι κατα βασει εχει πολυ περισσοτερες εναλλακτικες επιλογες χωρις απαραιτητα να θεωρειται ...η περιζητητη. Βέβαια υπάρχει ισχυρή πιθανότητα αν αυτός που έχει απέναντι της ικανοποιεί καποια...εντυπωσιακα στανταρντς η ανάλυση να πάει..περιπατο. Αν λοιπόν ο άλλος δεν της κάνει για γκόμενος, συνήθως τον κρατάει ως φίλο (και ας βλέπει καλά ότι ο άλλος δε το βλέπει ετσι) συνήθως για λόγους ικανοποίησης του εγω-αυτοπεποιθηση της αλλα και για να ενισχύει το κοινωνικό της προφίλ γνωριμιων. Οποτε ο καθένας σε μια τέτοια θέση κάνει το κουμάντο και την επιλογή της αρεσκειας του. Μια ειδοποιος διαφορα με την περίπτωση 1) ειναι πως αν καποια θελήσει πχ σε περίοδο ξηρασίας να κάνει κάτι με κάποιον 'φιλο' έχει ισχυρή πιθανότητα να το κάνει και να μη φάει χυλοπιτα. Αυτο αποτελεί συγκριτικο πλεονέκτημα.Ολα αυτά με την επιφύλαξη εξαιρέσεων που υπάρχουν για να .....επιβεβαιωνουν τον "κανόνα".