Αγαπητό μου παιδί, γιατί δεν μπορώ να σ αντιμετωπίσω ως ενήλικα -σ αυτην την περιπτωση η γλώσσα μου θα ήταν εντελώς ακατάλληλη- εσύ που πάτησες αρνητική.Δεν είναι ένα παιχνίδι του ποιος θα παρει θετικές/αρνητικές. Κ σε διαφορετική περίπτωση δεν θα το έκανα θέμα. Βρισκόμαστε εδώ για να ανταλλαζουμε απόψεις, να μοιραζόμαστε, να κάνουμε την πλάκα μας ενίοτε, να στηρίζουμε.Το θέμα της εξομολογησης όμως, η μητροτητα, είναι ενα άκρως σοβαρό κ ευαίσθητο θέμα. Κ μπορεί -κ το εύχομαι- εσύ να βίωσες πολύ τρυφερες κ στοργικές στιγμές στο οικογενειακό σου περιβάλλον,να ειχες μια μανα που όπως κάθε μάνα φυσιολογικά πεθαίνει για το παιδί της, όμως δεν έχουν βιώσει/βιώνουν όλοι οι ανθρωποι το ίδιο. Υπάρχουν μανάδες που πετάνε τα παιδιά τους.Υπαρχουν μανάδες που εκμεταλλεύονται τα παιδιά τους.Υπαρχουν μανάδες που προωθούν τα παιδιά τους.Υπαρχουν μανάδες που έχουν βασανίσει ή σκοτωσει τα παιδιά τους.Υπαρχουν μανάδες που το πολυ απλό εχουν φορτωσει ολα τα ψυχολογικά τους στα παιδιά τους.Υπάρχουν ΜΑΝΆΔΕΣ κ "μανάδες"Γυναίκες που δεν τους άξιζε ο τιτλος.Οπότε είναι εκνευριστικό, ανεύθυνο κ εκτός μιας δυστυχώς σκληρης πραγματικοτητας κ κακο οσο δεν παει το να βαζεις μια αρνητική έτσι ελαφρα τη καρδία.Γιατί εσυ μπορεί να βιωσες κατι ευτυχισμενο , αλλα εγω ΜΠΟΡΕΙ να βιωσα το αντιθετο.Καληνυχτα σου.