Συναδελφισσα, έκανες 2 πολύ βασικά λάθη.1. Κατέβασες την τιμή, ενώ γνωρίζεις και γνωρίζω και γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι το να είσαι δάσκαλος και τι ευθύνες/άγχη έχει το επάγγελμα. Εχεις την ευθυνη μιας παιδικης ψυχης κι ενός παιδικού μυαλού που είναι Tabula Rasa (άγραφος πίνακας). Φοβερό πράγμα..Αν δεν το ζήσει καποιος δεν καταλαβαινει τι ευθυνη έχει ο δάσκαλος.2. Δεν έθεσες όρια με την μάνα. Έπρεπε να τη πιάσεις μετά τα 3-4 πρώτα μαθήματα που θα έχεις μια σαφή εικόνα του μαθητή και να της εξηγήσεις αναλυτικά τι κενα παρατήρησες στο μαθητη και με ποιον τρόπο θα δουλεψεις. Εχεις ένα κύρος δεν είσαι τυχαρπαστη..έχεις ένα πτυχίο που επικυρώνει ότι έχεις την ικανότητα να διδαξεις, άρα είσαι ειδικός και το κράτος σε αναγνωρίζει ως επιστημονα.Δεν έχει κανένας δικαίωμα να επεμβαίνει στην εργασία σου, να το θυμασαι αυτο. Την ιδιότητα του κριτικού-αξιολογητή απ όλες τις ευρωπαικές χώρες μόνο οι΄Ελληνες γονείς την έχουν αναπτύξει.Και όσοι γονείς θεωρούν πως κατέχουν το επάγγελμα καλύτερα είναι ελευθεροι να αναλάβουν οι ίδιοι την εκπαίδευση των παιδιών τους.Το καλύτερο αποτέλεσμα επιτελείται με την αρμονική συνεργασία γονέων- εκπαιδευτικού και με αμοιβαίο σεβασμό!Ο γονέας οφείλει να κάνει ερωτήσεις, μπορεί να προτείνει διάφορα, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να επεμβαίνει με τον τρόπο που περιγράφεις.Τουλάχιστον προσβλητική η κυρία!Να μην αγχώνεσαι και φοβάσαι για τίποτα. Να έχεις θάρρος και αξιοπρέπεια, όπως ήδη έχεις, και αυτό θα σε ανταμείψει. Η υπομονή και η υποχώρηση είναι θεμιτά όταν απευθύνονται σε σκεπτόμενους ανθρώπους και όχι σε ξερόλες.Καλή δύναμη και εύχομαι τα καλύτερααα!P.S Αν ποτέ δουλέψω, οι γονείς είναι ο μεγαλύτερός μου φόβος. όλων μας, βασικά!