Εγώ προσωπικά δεν το θεωρώ ταμπού, αλλά γνωρίζω από πολύ μικρή ανθρώπους που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή ακόμη και για πιο "δύσκολες" αν θέλεις ψυχικές διαταραχές, οπότε δεν μου φαίνεται περίεργο/ασυνήθιστο ή κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς. Πιστεύω όμως ότι γενικότερα είναι θέμα ταμπού και οι περισσότεροι ντρέπονται για τον εαυτό τους,φοβούνται το πως θα τους βλέπουν μετά οι άλλοι και δεν το λένε πουθενά. Από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάνε με την χρήση τους την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.. Αν έχει κάποιος κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή και του έχουν προκληθεί από το στρεσογόνο/μίζερο/καταθλιπτικό περιβάλλον στο οποίο ζει νομίζω ότι η φαρμακευτική αγωγή δεν θα βοηθήσει και πολύ όσο συνεχίζει να βρίσκεται σε αυτό το περιβάλλον, ίσως μια αλλαγή στον τρόπο ζωής, στο περιβάλλον/στους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρά ένα άτομο να το βοηθήσουν πολύ μα πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε φάρμακο.. μια τέτοια αλλαγή όμως θέλει κάποιες φορές υπερβολικά μεγάλη δύναμη ψυχής και ρίσκο και ένας άνθρωπος πεσμένος αρκετά δυστυχώς δεν την τολμάει..