Καλησπέρα φίλε. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μόνο την άποψη μου καθώς δεν εχω κάτι πιο χειροπιαστό να προσάψω όπως μια προσωπική εμπειρία. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που τα βάζουν όλα κάτω με χαρτί κ μολύβι και τα ζυγίζουν ώστε να δουν αν θα προχωρήσουν σε σχέση με κάποιον. Οι περισσότεροι λειτουργούμε με βάση τα ένστικτα μας και τα θέλω μας! Στην αρχή όλα μοιάζουν ιδανικά και τα εμπόδια που μακριά βλέπουμε φαίνεται οτι μπορούμε να τα ξεπεράσουμε αν υπάρχει αγαπη κ κατανόηση. Δυστυχώς η αλήθεια απέχει χιλιόμετρα καθώς όταν περάσουν όλα αυτά τα ωραία πρώτα στάδια μιας σχέσης και ωριμάσει αυτή βλέπουμε την πραγματικότητα πιο ωμά και τα πρέπει που είχαμε παραμερίσει τόσο καιρό γίνονται και λίγο "θέλω"! Υπάρχουν γυναίκες που θεωρούν οτι σύντροφοι με παιδιά απο άλλο γάμο δεν θα μπορέσουν να αφοσιωθούν το ίδιο στα δικά της/σας παιδιά στο μέλλον. Οτι θα μοιράζεται η ιδιότητα του μπαμπά σε παραπάνω απο μια οικογένειες και αυτό δεν τους αρέσει ή δεν τις γεμίζει! Όπως παράδειγμα υπάρχουν γυναίκες που θέλουν τις περισσότερες δραστηριότητες τους να τις μοιράζονται με τον σύντροφο τους και άλλες που θέλουν και πολύ προσωπικό χρόνο. Ξέρω ζευγάρι που πάει μαζί για μαθήματα ζαχαροπλαστικής και ζευγάρι που η γυναίκα εξυμνεί τον θεό που ο άντρας της είναι ναυτικός. Τέλος φυσικά θα πρέπει να αποδεχτείς οτι υπάρχει κ το ενδεχόμενο απλά να της "πέρασε" και να θέλει κάτι νέο στην ζωη της... Πράγμα που σημαίνει οτι δεν ήταν για εσένα. Όπως και να έχει έχεις δυο αγγελούδια να γεμίζουν την ζωη σου και αυτό θα είναι η κληρονομιά σου πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Καταλαβαίνω πτι αναζητάς την συντροφικότητα και είναι απόλυτα φυσιολογικό αλλα αυτά τα πράγματα έρχονται μόνα τους κ σχεδόν ποτε όσο καιρό τα επιδιώκεις. Είσαι πολύ νέος ακόμα για να παραιτήσεις απο αυτό το παιχνίδι αλλα αρκετά μεγάλος για να αναζητήσεις κάτι πιο ουσιαστικό. Φιλικά Α.