Δεν θέλω να σε ανησυχήσω, αλλά χρειάζεσαι γιατρό και συγκεκριμένα ψυχολόγο. Κοίτα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω περάσει και εγώ κάτι αντίστοιχο και είχα φτάσει σε πολύ χαμηλότερο βάρος από το δικό σου. Σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και πρέπει, αρχικά, να βοηθήσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου, ξεκολλώντας το κεφαλάκι σου. Αγάπησε τον εαυτό σου όπως είναι. Όλα αυτά που σκέφτεσαι σε εμποδίζουν να χαρείς τη ζωή.. Εν τέλει λοιπόν πρόβλημα δεν θα σου δημιουργήσει ούτε το junk food ούτε αν βάλεις 2-3 κιλά μεγαλώνοντας.. Πρόβλημα θα σου δημιουργήσει όμως, αν δεν το έχει ήδη κάνει, ο τρόπος που σκέφτεσαι που επηρεάζει τις κοινωνικές σου σχέσεις, όπως παραδέχεσαι, και σίγουρα, και την ερωτική σου ζωή.. Είσαι μορφωμένη κοπέλα απ' ότι διαβάζω.. Κρίμα τα πτυχία σου.. Όσον αφορά στους προβληματισμούς σου, επειδή είμαι λίγο μεγαλύτερη από σένα και η φύση της δουλειάς μου είναι αντίστοιχη με τη δική σου -πάρα πολλές ώρες στον Η/Υ και αναγκαστικά καθιστική ζωή- έχω να σου πω ότι και τα σουβλάκια μου τα τρώω και τις πατατούλες μου και βάρος δεν παίρνω γιατί κουράζομαι (είμαι 52 κιλά). Είναι θεμιτό να προσέχεις τον εαυτό σου και το βάρος σου αλλά μέχρι ένα σημείο, το οποίο το έχεις ξεπεράσει.. Επαναπροσδιόρισε! Βασικά σύνελθε! Δεν περιστρέφεται όλη σου η ζωή γύρω από το βάρος σου.. Αυτά!