Κι εγώ πέρασα το ίδιο στα 16 μου,είχα ακριβώς τη σκέψη που περιγράφεις(ξεχωριστά απ τις κρίσεις πανικού που παθαινα) και μετά από λίγο καιρό έφυγε από μόνη της.Εσύ ποσο εισαι ?Πιστεύω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι τη στιγμή που σου έρχεται να ανοίγεις το παράθυρο για να πάρεις καθαρό αέρα και να ασχολείσαι με κάτι που απαιτεί τη συγκέντρωση σου ή να παίρνεις μια φίλη τηλέφωνο.Προσπάθησε όσο μπορείς να αποφεύγεις να αναλύεις τη σκέψη σε εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σου.Η ζωή είναι μεγάλη και σε λίγο καιρο όλο αυτό θα σου φαίνεται σαν ένα κακό μακρινό όνειρο!