Μεγαλώνω και αρχίζω να βλέπω πιο καθαρά μερικές καταστάσεις... Ήμουν στα 20-25 χρονών όταν έζησα τις πρώτες φιλίες τις ανέμελες που τους έβλεπες σαν δεύτερη οικογένεια (φοιτικες φιλίες)...Πλεον κατέληξα και εγώ να μην έχω πολλούς φίλους...λιγο ο εγωισμός, λίγο αδιαφορία λίγο παρεξηγήσεις, άλλοτε αποστάσεις οι φιλίες σβήνουν και χάνονται. Μην πέσετε στην παγίδα οτι οι φιλίες ειναι δεδομένες και άτρωτες... Η αλήθεια είναι ότι λίγοι θα σας καταλάβουν πραγματικά εκεί έξω. Αρκεί βέβαια ενας καλος φίλος για να νιώθετε καλά...Τέλος πρέπει να μάθετε να ζείτε με τον εαυτό σας, αυτός είναι που θα σας συντροφεύει πάντα και παντού!