Επειδή έχω ένα αντίστοιχο θέμα,νομίζω μπορώ να σε καταλάβω καπως...Αυτό που έχω εφαρμόσει εγώ είναι να χρησιμοποιώ δικά μου παραδείγματα ή εμπειρίες σε κάτι που μπορεί να συζητιέται σε μια παρέα.Αλλά πέρα απο αυτό δεν νομίζω αυτοί που συναναστρέφεσαι να είναι τίποτα διάνοιες με 4 PhD's και δείκτη ευφυίας 180,οπότε είμαι σίγουρος ότι και αυτών η απαντήσεις δε είναι πάντα αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας.Σίγουρα θα κάνετε και πιο χαλαρές συζητήσεις στις οποίες θα μπορείς να συμμετέχεις και να γίνεις μέρος της.Το θέμα είναι να επανακτήσεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.Συζήτησε το αυτό με τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους και θα δεις ότι όλο αυτό θα είναι μια δικιά σου επινόηση και όχι η πραγματικότητα.Άλλωστε τι νόημα έχει να έχουμε φίλους,άμα δε μπορούμε να τους λέμε αυτά που μας απασχολούν.Και μην κάθεσαι να αναλογίζεσαι πως κληρονομείται η ευφυία,ούτε να θεωρείς ότι είσαι υποδεέστερη των άλλων γιατί δεν έχει νόημα και γιατί χαλιέσαι εσύ στην τελική.Θα δεις ότι άμα απλοποιείς λίγο τα πραγματα θα αφεθείς και δε θα σταματήσεις να βάζεις γλώσσα μεσα,στις παρέες.