Θα συμφωνήσω με τα προηγούμενα σχόλια που διάβασα...δεν είναι λίγο εμμονικός ο τρόπος προσέγγισής σου; Ακόμη και αν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες ήταν να φανείς πιεστική, πάνω στο πάθος σου να γίνει κάτι, το "έχασες" λίγο! Βάλε νοητά τον εαυτό σου στη θέση του και φαντάσου πώς θα αντιμετώπιζες εσύ μια τέτοια ανάλογη συμπεριφορά από κάποιον που σε θέλει - κάτι μου λέει πως θα ένιωθες ότι πνίγεσαι, δικαιολογημένα! Μη βιάζεις καταστάσεις όσο μπορείς, τίποτα δε γίνεται με το ζόρι! Δείξε το ενδιαφέρον σου δίχως δουλοπρέπειες και επιπόλαιες τακτικές και θα δεις πως όλα θα είναι πολύ καλύτερα. Ούτε ο άλλος τρομάζει, ούτε εσύ φαίνεσαι η "απελπισμένη" της υπόθεσης έτσι. Πέρα από αυτό, έχε στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι ίσως γίνεται και για καλό ό,τι γίνεται...η (προσωπική) λιγοστή μου πείρα μου έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι άπο άνθρωπο που σχεδόν δε γνωρίζει την ύπαρξή σου ή αδιαφορεί για το αν ζεις ή πέθανες πχ, προκοπή δεν θα δεις. Ας είναι, όλα για καλό!