Άλλο ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός και άλλο η ειρωνεία. Προσωπικά δεν θεωρώ την ειρωνεία ή την αποδοχή της, ένδειξη ευφυίας όπως έγραψε η emotional. Αν η ειρωνεία έχει σκοπό να προκαλέσει γέλιο οκ, fine by me, αλλά όταν αποσκοπεί στο να κάνει κάποιον να νιώσει άσχημα ή να κοροιδέψει την βρίσκω απαράδεκτη και υποκριτική στάση- καλύτερα να πεις τι σε ενοχλεί χύμα παρά να ειρωνευτείς, αυτή είναι πολύ passive-aggressive συμπεριφορά και δείχνει ότι αυτός που ειρωνεύεται δεν τα χει καθόλου καλά με τον εαυτό του (άποψη μου πάντα). Γενικά πάντως θεωρώ ότι είναι καλύτερο να αποφεύγεται, ειδικά όταν δεν γίνεται μεταξύ ατόμων που γνωρίζονται καλά και δεν θα δημιουργηθούν παρεξηγήσεις μεταξύ τους ως αποτέλεσμα της. Επίσης, νομίζω ότι καμιά φορά δείχνει αγένεια και υφάκι. (btw και στο α και στο β κοινό είναι η απομάκρυνση αυτού που είναι δέκτης ας πούμε της ειρωνείας, οπότε μήπως με αυτόν που ειρωνεύεται δεν πάει κάτι καλά και θα τον ωφελούσε να το σταματήσει για να μη μείνει foreva alone; just a thought)