Καλέ μου, μακάρι να είναι θαύμα και να είσαι εσύ.. αλλά δεν γίνονται αυτά..Αυτές οι ανασφάλειες μας τρώνε όλους. Κι εγώ κρατούσα τις αποστάσεις μου γιατί ήταν έτσι η κατάσταση κι έλεγα σιγά μη μου κάνει τέτοιο δώρο η ζωή..Και τώρα που τα σκέφτομαι, τελικά ίσως και να μου προσφέρθηκε, αλλά η ματιά μου θόλωσε από τον φόβο και την ανασφάλεια. Προσπάθησα να προφυλάξω τον εαυτό μου από το να πονέσει κι άλλο. Και χωρίς να το καταλάβω πόνεσα τον άλλον και με τη σειρά του αποφάσισε να με πονέσει κι αυτός πολύ περισσότερο.Χαθήκαμε στους φόβους κι ο θυμός τα χάλασε όλα..Εγώ συγχώρεσα γιατί κατάλαβα από πού πήγαζε αυτή η συμπεριφορά παρόλο που με πόνεσε πολύ. Ξέρω ότι είμαστε άνθρωποι και τα λάθη είναι στην φύση μας μέχρι να μάθουμε. Έδωσα ευκαιρίες, προσπάθησα και μέχρι και στο «αντίο» μου δήλωσα ότι θα ήμουν ανοιχτή σε μια συνάντηση. Γιατί ακόμη κι αν δεν ήθελε να πάρει το ρίσκο για κάτι παραπάνω, δεν ήθελα να τον χάσω από τη ζωή μου.Πρέπει όμως κι ο άλλος να είναι έτοιμος να υπερβεί τον εαυτό του. Στον έρωτα πρέπει να είμαστε «ήρωες», να είμαστε διατεθειμένοι να ανοίγουμε την καρδιά μας κι ας μας κάνει ευάλωτους όλο αυτό. Καλά είναι τα παιχνίδια και τα πείσματα, αλλά για λίγο. Ο εγωισμός, μας βγάζει από τον δρόμο μας και πληγώνει πρώτα απ΄ όλα εμάς τους ίδιους γιατί πάντα θα μένουμε με το παράπονο ότι υπήρχε κάτι έτοιμο ν΄ ανθήσει και το κόψαμε με δική μας ευθύνη..Για να προχωρήσουμε πρέπει να αφεθούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, πως κι αν πληγωθεί θα βρει κ πάλι την δύναμη να ορθοποδήσει. Ή τουλάχιστον να κάνουμε την ύστατη προσπάθεια – το χρωστάμε στον εαυτό μας, στην ιστορία και ίσως και στον Άλλον (εάν έχει κάποια αξία γι αυτόν).Να της μιλήσεις. Αφού το σκέφτεσαι, να της το πεις. Ακόμη κι αν δεν προχωρήσει όπως θα ήθελες , θα μπουν τα πράγματα στη θέση τους, πιθανώς θα μειώσεις τον πόνο που προκάλεσες κι εσύ θα εξιλεωθείς απ αυτό που σε τρώει. Και ποτέ δεν ξέρεις τι έχει κι αυτή να σου πει.. Η ζωή είναι μικρή για να προκαλούμε ή να κουβαλάμε περιττές πίκρες. Αν ερχόσουν σε μένα, θα τα ξέχναγα όλα, θα σου έλεγα επιτέλους πόσο σημαντικός είσαι για ΄μένα και θα ζούσαμε αυτό που είναι γραφτό μας. Να πας, να της μιλήσεις και σου εύχομαι τα καλύτερα..