Εγώ θα επαναλάβω αυτο που σου είπα και στην προηγούμενη εξομολόγησή σου χτες ή προχτές: έχετε μιλήσει για αυτό το θέμα; Υπάρχει έστω και μια στάλα επικοινωνίας; Εάν δεν υπάρχει καθόλου επικοινωνία (πώς φτάσατε άραγε ως εδώ; κι αν ήταν εξαρχής έτσι, γιατί τον επέλεξες για συνοδοιπόρο της ζωής σου;), τι νόημα έχει ούτως ή άλλως αυτή η σχέση; Κάποια στιγμή θα χωρίσετε. Έχεις κι άλλα δύο παιδιά μαζί του, είχες πει θυμάμαι. Συμπεριφέρεται και σε αυτά άσχημα; Πριν μείνεις έγκυος στο τρίτο, είχες δουλειά; Ένα δικό σου έσοδο; Οι γονείς σου μπορούν να σε βοηθήσουν σε ένα διαζύγιο για τον πρώτο καιρό;Μα, κι αυτουνού του αρέσει αυτή η ζωή; Δεν ξέρω, προσπάθησε να του μιλήσεις, μην τον φοβάσαι.Το το έγινε κι έδιωξε τη μητέρα σου που σας επισκεπτόταν, δεν το ξέρω (αφού δε μας το λες) αλλά σίγουρα δεν είναι δείγμα υγιούς σχέσης μεταξύ σας (και των τριών). Δεν ξέρω καν αν αξίζει να μπεις στη διαδικασία ποιος φταίει πιο πολύ. Δε λειτουργεί καλά η οικογένειά σας. Ή φτιάξτε τη από κοινού ή χωρίστε ώστε τουλάχιστον να υπάρχει πιο πολλή ηρεμία.