Kiki12,Σίγουρα είσαι και σε "σύγχυση" από το βάρος του προβλήματος.Μέσα στην "ατυχία" σου είσαι και τυχερή γιατί έχεις τα παιδιά σου και την πατρική σου οικογένεια. Είσαι κι εσύ σημαντική και θα κάνεις το καλύτερο για σένα. Εσύ ξέρεις ποιο είναι αυτό. Ακόμη κι αν τώρα είσαι σε σύγχυση, σίγουρα προς κάπου κλίνεις. Καμία επιλογή δεν είναι "καλή" ή "κακή". Είναι απλώς δύσκολες επιλογές. Κανείς δε θέλει να ζει σε ένα καθεστώς φόβου και νεύρων, αυτό είναι ψυχολογική κακοποίηση, τι να σου αρέσει από αυτό;! Κι οι δύο θα έχετε κάνει πολλά λάθη και δεν έχει σημασία ποιος έχει κάνει τα πιο πολλά αλλά ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Αλλάξτε (ή τη σχέση μεταξύ σας ή ότι έχετε σχέση). Δεν είναι απλό αλλά αφού φτάσατε εκεί, τώρα πρέπει να δουλεψετε όποια κατεύθυνση και να πάρεις/πάρετε.Μην ξεχνάς ότι, παρόλο που αυτό συμβαίνει σε σένα και στην οικογένειά σου, δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που υποφέρει πολύ. Κάνε ό,τι μπορείς, μην εγκαταλείπεις. Έχεις παιδιά που χρειάζονται να βλέπουν ότι είσαι προστάτης τους. Εάν ο πατέρας τους δε θέλει να είναι προστάτης, μην τα εγκαταλείπεις κι εσύ.Τέλος, πολλές φορές υπάρχουν προβλήματα με τα πεθερικά και ένας τρίτος (όπως ο άντρας σου) δεν έχει καμία όρεξη να φορτωθεί στο σπίτι του ένα άσχετο άτομο (τη μητέρα σου). Είναι βέβαια απαράδεκτος, γιατί μια σχέση θέλει και μερικούς συμβιβασμούς, αλλά πολλοί άνθρωποι είναι έτσι. Μάλιστα τώρα που είσαι σε εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου. Είναι το κερασάκι στην τούρτα αυτό που έγινε με τη μητέρα σου, πιστεύω. Μη συγκεντρώνεσαι εκεί αλλά στο τι μπορεί να βελτιώσει αυτός για να γίνει καλύτερη η σχέση σας και η συμβίωσή σας(και τι μπορεί να βελιτώσεις κι εσύ, από την άλλη) κι αν όχι, ήρεμα πάρε την απόφασή σου. Αλλά προσπάθησε να επικοινωνήσεις μαζί του. 'Η ρ ε μ α και χ ω ρ ί ς φ ό β ο.(Στο κάτω κάτω, δε θα σε χτυπήσει, γιατί τότε ναι, αυτός χάνει εντελώς την κηδεμονία).Δύναμη!οκ;