Είχα σκοπό να απαντήσω και σε αυτό το σχόλιό σου, αλλά έβαλα στο Youtube το soundtrack του Τιτανικού και εισήλθα σε νοσταλγικό mood... Τέλος πάντων, για να μη γίνομαι και άκυρος, πρέπει καταρχάς να σε συγχαρώ για την ευχέρεια που διαθέτεις στο γραπτό σου λόγο και δεύτερον να σου πω πως κι εγώ θα κατέληγα σε μακροσκελή εξομολόγηση, εάν αποφάσιζα να ανοιχτώ συναισθηματικά, όπως εσύ... Αλλά πάντα φοβάμαι πως κανείς δε θα τη διαβάσει στο τέλος και αποθαρρύνομαι...