Μαριάννα,ένα απ' τα βασικότερα κίνητρά μας είναι η αύξηση της αποδοχής μας απ' το κοινό του αντίθετου φύλου.Είναι κίνητρο που φυτρώνει μέσα μας με εξίσου φυσικό και αυθόρμητο τρόπο, όπως οι τρίχες.Και, ως εκ τύτου, δεν είναι καθόλου κακό.Αυτό ισχύει, ακόμα κι όταν κάνουμε κάτι, "για να αρέσουμε στον εαυτό μας": η ψυχολογία μάς πληροφορεί ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, σε μεγάλο βαθμό ανάγεται στην εικόνα που έχουν οι άλλοι (και ειδικά, στα ζητήματα εμφάνισης, οι εκπρόσωποι του αντίθετου φύλου) για μας.Γι' αυτό ανέφερα (για πολλοστή φορά) ότι υπάρχουν άνθρωποι που γοητεύονται απ' αυτό που κάποιες κοπέλες θεωρούν φοβερό μειονέκτημα.Έχω τη γνώμη ότι, όταν κάποιος είναι γενικά συγκροτημένος, δυσκολότερα παρασύρεται και υποβάλλεται από εμμονές.Παρ' ολ' αυτά, φοβάμαι ότι η πίεση που ασκούν πάνω μας τα κοινωνικά πρότυπα (εμφάνισης, συμπεριφοράς, επιλογών κοκ) είναι πολλές φορές στραγγαλιστική.Αν προσέξεις το ύφος και την ψυχολογία των εξομολογήσεων των κοριτσιών που αναφέρθηκαν στο θέμα αυτό, θα δεις ότι βρίσκονται, χωρίς υπερβολή, στο όριο της κατάθλιψης (γι' αυτό και έχω ελάχιστες πιθανότητες να τις πείσω γι' αυτά που λέω, παρόλο που τα εννοώ 200%- και μη βάζω και λίγο).Είναι αλήθεια ότι, όπως καθετί άλλο, έτσι και η αντίληψη για το τι είναι ωραίο, είναι κοινωνικό δημιούργημα.Δεν είναι εύκολο, λοιπόν, να παρακάμψουμε την αισθητική που επικρατεί γύρω μας.Καλό είναι όμως να θυμόμαστε πού και πού και τη φύση μας και να μη μας γίνεται εμμονή και ψυχαναγκασμός η συμμόρφωσή μας προς τα τρέχοντα πρότυπα εμφάνισης και συμπεριφοράς.