Ακου τι λες λιγο: αποκλειεις την μελλοντικη επιτυχια για να μην κλονισεις την αξια/σημασια που εσυ εχεις προσδωσει σε αυτον τον ανθρωπο. Δηλαδη ο ανθρωπος ειναι ασχετος απο την εξισωση, το θεμα ειναι να καταξιωσεις οτι εζησες ενα σπουδαιο συναισθημα. Σαν να σου λεει ο Κοπερνικος οτιτο ηλιακο συστημα εχει κενφρο τον ηλιο κι εσυ να λες "μα θα πεταξω 3500 χρονια θεωριας?"Σου ακουγεται λογικο?Μονο το κατοπινο και το τελος της ζωης θα τοποθετησει τα πραγματα και τους ανθρωπους στις ρεαλιστικες τους διαστασεις. Αλλιως απλα σταματας και ανακυκλωνεις αεναα το οικειο. Κι ο πονος οικειοτητα ειναι, το αγνωστο φοβιζει