Μια απο τα ιδια, κι εγω δεν συμπαθω τις αλλαγες.Ξερεις....εχω κατσει κι εχω σκεφτει πολυ γι ' αυτο το θεμα. Τον πονο μας τον αγαπαμε, τον αγαπαμε πολυ. Γιατι πρωτον ειναι δικος μας, μας ανηκει και για ορισμενες φασεις μας οριζει κιολας. Επιπλεον ειναι συμφυτος με την ζωη, ζωη χωρις πονο δεν νοειται, επομενως μας δινει την αισθηση της κανονικοτητας, της φυσιολογκοτητας, δεν ειναι κατι το παραταιρο. Θα μας φαινοταν αφυσικο να μην ποναμε στο ερωτικο πεδιο ιδιαιτερα αφενος γιατι η συσσωρευμενη ανθρωπινη εμπειρια μεσω της κουλτουρας αυτο υπαινισσεται, κι αφετερου γιατι θα εδινε την υποψια στιν εαυτο μας οτι αυτο που ζησανε δεν το νιωσαμε ως το μεδουλι. Κι η πιο μεγαλη φιλοδοξια κσθε ευαισθητης ψυχης αυτη ειναι, να νιωσει ως την πληροτητα, να αγγιξει τα ακρα.Ο πονος λοιπον ειναι πολυ ελκυστικος και δυσκολα τον αφηνουμε γιατι κατευναζει μυχιες αναγκες μας.Απαξ και το εκλογικευσουμε οπως καβουμε τωρα ομως τον οριζουμε πλεον εμεις κι οχι αυτος εμας.Εμενα η εκλογικευση αυτη με βοηθαει. Ισως κι εσενα....ελπιζω.
