Νομίζω ουσιαστικά όσοι μιλάνε για τα σχολικά χρόνια εννούν την ηλικία, όχι το σχολείο αυτό καθεαυτό.Αν νοσταλγώ εγώ κάτι από εκείνα τα χρόνια (ναι, κι εγώ με Δέσμες) είναι η "ανεμελιά" του να ζεις με ελάχιστες ευθύνες: να διαβάζεις, να τα πας καλά στο σχολείο, σιγά τα ωά δηλ! Αργότερα η ζωή δυσκολεύει πολ, πάρα πολύ (αν και έχεις και πρόσβαση σε πάρα πολλές απολαύσεις εννοείται, όπως το να είσαι ανεξάρτητος και κύριος του εαυτού σου) και δεν έχεις το "ασφαλές" περιβάλλον οικογένειας και σχολείου να σε προστατεύει. Επίσης στην εφηβεία όλα φαίνονται "δυνατά" καθώς δε γνωρίζεις ακόμη τους δικούς σου περιορισμούς και τους περιορισμούς της ζωής.Στα συν και το ότι σκας συνήθως από υγεία ενώ στις εποπμενες δεκαετίες εμφανίζονται σοβαρά προβλήματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα.