Τώρα όμως τα αλλάζεις με αυτά που λες! Σύμφωνα με το σκεπτικό σου αν σου αξίζει το καλό θα το βρεις. Η κόρη σου δηλαδή πιστεύεις πως δεν θα το αξίζει μέχρι τα 28 της; Τα όρια αυτά δεν είναι ευδιάκριτα. Δεν συμβουλεύεις με αυτό τον τρόπο, παρεμβαίνεις. Πώς της δίνεις ελευθερία αφαιρώντας της το δικαίωμα να κάνει τις δικές της επιλογές;Τα προσωπικά μου βιώματα είναι στοργή, αγάπη, ασφάλεια, συμπαράσταση, εμπιστοσύνη και σεβασμός στις επιλογές μου. Κι εγώ πληγώθηκα από ψεύτικες φιλίες σε πολύ μικρή ηλικία και έρωτες. Αλλά είχα τους γονείς μου δίπλα που με βοήθησαν να το ξεπεράσω και να καταλάβω πως από αυτές τις καταστάσεις βγαίνουμε πιο δυνατοί. Τώρα ξέρω τι ζητάω από μένα, κάνω τις δικές μου επιλογές, φέρω τις δικές μου ευθύνες και δεν κατηγορώ τους άλλους. Αυτά που λες είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Έχω φίλες κα φίλους γύρω μου που μου έχουν σταθεί σαν αδέρφια και καλύτερα. Αντλώ δύναμη από αυτούς και από την οικογένειά μου και αισθάνομαι πολύ δυνατή.Και ο γάμος που κολλάει σε όλα αυτά; Τον ανέφερα; Σαφώς και ο άνθρωπος πρέπει να είναι ανεξάρτητος και να πατάει γερά στα πόδια του μόνος του. Μια χαρά σπουδές κάνω και σκοπεύω να τις συνεχίσω. Μια χαρά ταξιδεύω και από φιλους έχω μετρημενους στο ενα χέρι αλλά καρδιακούς.Αν θες η κόρη σου να είναι δυνατή να της δώσεις φτερά να πετάξει, αν θες να χτίσει σχέσεις με ανθρώπους να της μάθεις πως υπάρχουν άνθρωποι που το αξίζουν.
