Αρχικα σ ευχαριστω πααρα πολυ που απαντησες δινοντας μου τη γνωμη σου :) με ηρεμησες αρκετα! το οτι οι γονεις μου χωρισαν δε με θλιβει τοσο, οσο το γεγονος οτι δε θα περασω απευθειας ψυχολογια, διοτι απο μικρη που ημουν το μονο που θυμαμαι εντονα ηταν τσακωμοι μεσα στο σπιτι κ οχι στιγμες αγαπης, οποτε καλυτερα που χωριστηκαν δυο ανθρωποι αφου δεν ταιριαζαν.. Οσον αφορα στο οτι δε θα μπω φετος στο πανεπιστημιο που επιθυμω με στενοχωρει, γιατι αισθανομαι πως εχασα ενα χρονο αδικα, και σκεφτομαι επισης οταν περασει το καλοκαιρι που δε θα εχω παλι παρεα να βγω, εκτος του αγοριου μου με το οποιο ειμαστε 3μισι χρονια μαζι και της κολλητης μου.. ακομη, με κατακλυζουν φοβοι μη τυχον και του χρονου δεν περασω παλι, αν κ δε νομιζω, αλλα υπαρχει και αυτη μου η σκεψη..