Γιατί η κατάληξη δεν ήταν δική μου απόφαση.Γιατί δεν τα έκανα αυτά ούτε 20 χρόνια πριν, σεβόμενος την απόφαση ενός ανθρώπου που πέρασα μαζί του μέρος της ζωής μου.Γιατί όσο και αν δεν πρόκειται να αγαπήσω άλλον άνθρωπο έτσι ποτέ (ναι ξέρω, ακούγεται κάπως, αλλά αν μάθεις ότι κοντεύω τα 2α -άντα και την ήξερα 25 χρόνια, θα δεχτείς ότι δεν λέω παπαριές?), διατηρώ ευτυχώς ακόμα την αξιοπρέπειά μου. Και αυτό με ορίζει και είναι αδιαπραγμάτευτο. Γιατί, τέλος, δεν έχει νόημα ή λογική. Απλά θα ήθελα να ήταν αλλιώς...