Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγω παλιότερα ακριβως σε τέτοια φάση βρισκόμουν. Πρεπει να ξεκινήσεις άμεσα μαθήματα γλώσσας. Θα σε βοήθησει και στην επικοινωνία και στο να κανεις καινούργιους φίλους. Μετα απο αρκετό καιρό αδράνειας ζόριζα τον εαυτό μου να εχω κάθε μερα ενα προγράμμα, ξυπνούσα συγκεκριμένη ώρα, διάβασμα, σχολείο , δουλιες στο σπίτι, και για να το κάνω πιο ενδιαφέρον έψαχνα συνεχεια καινούργιες συνταγές, ιδέες για διακοςμηςη και χειροτεχνίες, αφιέρωνα συγκεκριμένες ωρες στο ιντερνετ για να ψάχνω δουλεια, τρέξιμο, ποδήλατο, καφέ και βιβλίο. Ολα αυτά χωρίς παρέα επειδη ο σύντροφος μου δουλεύε. Πρεπει να εισαι συνεχεια σε εγρήγορση γιατι διαφορετικά η αδράνεια θα σε καταπίνει κάθε μερα και πιο πολυ και θα βλέπεις μονο την αρνητική πλευρά. Σημερα μετα απο τρία χρονια εχω μάθει σε αρκετα καλο επίπεδο τη γλώσσα, δούλευω ημιαπασχόληση, ξεκιναω και το μεταπτυχιακό που με ενδιαφέρει. Εξεκολουθει να με επιρεαζει και εμενα η μουντάδα, να μου λείπουν φίλοι και οικογένεια αλλα προσπαθώ να δώσω ώθηση στον εαυτό μου κάθε μερα. Οταν νιώθεις δημιουργική και κανεις πράγματα που σ αρέσουν επηρεάζουν θετικά σε σένα όπου και να βριςκεςαι. Καλη δύναμη !