Πραγματικα συγχωρεσε με αν φανω καπως αναισθητη αλλα δε μπορεις να ξεπερασεις τι ακριβως?Καταλαβαινω οτι ειχες προετοιμαστει για φυσιολογικο τοκετο αλλα η ουσια της μητροτητας δεν βρισκεται στο πως (ή αν) εφερες στον κοσμο ενα παιδι.Αποκτησες μια υγιεστατη κορουλα και μετα απο αυτη τη διαδικασια που αναγκαστηκες να υποστεις εισαι και εσυ μια χαρα υγιης.Υπαρχουν γυναικες που προσπαθουν να κανουν παιδια και ή δεν τα καταφερνουν ποτε ή κανουν παιδακια που πασχουν απο συνδρομα και/ή εχουν εγκεφαλικες δυσλειτουργιες και περνανε ολη τους τη ζωη σαν "καθυστερημενα".Αυτα ειναι που δεν ξεπερνιουνται ποτε και τα κουβαλας μια ζωη οχι σαν σημαδια αλλα σαν σταυρο.Κοιτα λοιπον να χαρεις με τον αντρα σου το παιδακι που ηρθε στη ζωη σας και μην κανεις σαν κακομαθημενο πιτσιρικι που δεν του αρεσει η κορδελα απο το δωρο που του εφεραν.