Γενικά ισχύουν αυτά που αναφέρεις. Ότι δηλαδή στη χώρα μας, όπως και σε κάθε άλλη χώρα, υπάρχει ένα πρότυπο κοινωνικό προφίλ, το οποίο συνήθως ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία μιας κοινωνίας. Εδώ λοιπόν μιλάμε για μια χώρα όπου μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες, αν γεννιόσουν άντρας έπρεπε να θρέψεις την οικογένεια, ενώ σαν γυναίκα έπρεπε να μείνεις σπίτι για να μεγαλώσεις τα παιδιά. Δεν έπρεπε.. αλλά το έκαναν όλοι. Οπότε το έκανες και εσύ.Πλέον λοιπόν, σε μια πιο απελευθερωμένη ή ανοιχτόμυαλη κοινωνία, έχουμε κάποιες ελευθερίες παραπάνω. Το πρότυπο κοινωνικό προφίλ έχει αλλάξει, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν. Όπως λες και εσύ, η κοινωνία γενικά περιμένει από εσένα να παντρευτείς σε κάποια φάση, χωρίς απαραίτητα να νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις, και αργότερα να κάνεις και παιδιά για να μεγαλώσει το σόι κλπ κλπ.Το θέμα είναι πως η κοινωνία δεν είναι απλά μια αυθαίρετη έννοια, είναι απτή, πράγμα που κάνει πιο δύσκολο το να την αγνοήσεις. Είναι γονείς, παππουδογιαγιάδες, φίλοι, συνάδελφοι. Είναι παντού. Και όσο αυτοί ακολουθούν το μοντέλο, εσύ θα είσαι ο «αυτός που δεν ταιριάζει» ή σε άλλες περιπτώσεις -πιο συντηρητικοκατινίστικες, αυτός που απέτυχε να ακολουθήσει τον μπούσουλα. Ανάλογα με τον κύκλο σου λοιπόν, θα υποστείς και τις ανάλογες αντιδράσεις εφόσον δεν ακολουθήσεις την προβλεπόμενη πορεία. Τώρα το πόσο ευκολότερο είναι να αγνοήσεις όλον αυτό το συρφετό από το περιβάλλον σου, από το να κάνεις ότι λέει το «βιβλίο χρήσης», αυτό είναι προσωπικό θέμα. Εγώ για παράδειγμα, σε πολλά θέματα βρίσκω ευκολότερο το να αγνοήσω τις οδηγίες των άλλων από το να πάω κόντρα στον εαυτό μου. Γενικά πάντως η κοινωνία συνεχίζει να απελευθερώνεται, αλλά στα μάτια κάποιου που ζει στο σήμερα, αυτό συμβαίνει απελπιστικά αργά.Το παράδειγμα που αναφέρεις, είναι πρακτικά από μόνο του η απάντηση στην απορία σου. Τα ζευγάρια ομοφυλόφιλων είναι η ζωντανή απόδειξη πως μια πετυχημένη σχέση -ζωής- δεν βασίζεται στην τεκνοποίηση, ούτε καν το γάμο (σε άλλες χώρες ακόμη απαγορεύεται). Φυσικά, για τους ομοφυλόφιλους της Ελλάδα, όλα τα παραπάνω ακούγονται σαν ένα αστείο τριτοκοσμικό προβληματάκι. Λογικά ξέρεις από πρώτο χέρι τι τραβάνε καθημερινά.Κατά τα άλλα, φυσικά και υπάρχουν success stories από ζευγάρια ετεροφυλόφιλων που έζησαν και ζουν ωραίες ζωές χωρίς παιδιά. Εν τέλει, χάθηκαν οι γάτες;; Αξιαγάπητες, καθαρές και δεν χρειάζεται να τις σπουδάσεις για να σταθούν στην κοινωνία μεθαύριο! :ρ Για την κουβέντα του θέματος πάντως, τα πράγματα που χρωστάμε σε αυτή τη ζωή δεν είναι πολλά. Φόροι, κάνα δάνειο και λίγος σεβασμός στη ζωή που μας δόθηκε και τη ζωή γενικότερα. Οι γάμοι και τα παιδιά σίγουρα δεν αποτελούν παραδοτέα. Εάν βέβαια εκλείψει το ανθρώπινο είδος, το κρίμα θα είναι -και- στο λαιμό σου. Κατά πάσα πιθανότητα όμως θα διαιωνιστεί και χωρίς εσένα ή εμένα. Φροντίζουν άλλοι γι αυτό και μάλιστα όσο μιλάμε.Εξάλλου τώρα που συζητάμε είσαι μόνο 30, ποιος ξέρει τι θα θέλεις σε 5 ή 10 χρόνια από τώρα; Α, και γνωρίζω αρκετούς 30άρηδες που δεν θέλουν παιδιά και άλλους τόσους που τα κάνουν με το πιστόλι στον κρόταφο. Κελεπούρι είσαι :)