πωπω αλήθεια τώρα? τι να σου πω ρε κορίτσι μου, λυπάμαι πολύ. και για τη δουλειά σου που τη γούσταρες πολύ και όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς σήμερα τη δουλειά που γουστάρει και για το παιδί. γι' αυτό που δε λυπάμαι καθόλου είναι για τον καραγκιόζη που είχες δίπλα σου. προφανώς ήταν ο τρόπος, σκληρός βέβαια το ομολογώ, για να καταλάβεις τι άνθρωπος ήταν. μακάρι να είναι το τελευταίο χαστούκι που σου δίνει η ζωή και όλα από δω και πέρα να σου πάνε καλά! στο εύχομαι ειλικρινά!