σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.(ναι εγώ είμαι η ανισόρροπη από πάνω :P)Η αλήθεια είναι ότι όποτε βρίσκομαι σε τέλμα του ζητάω να πάμε κάπου μαζί, έστω και μέχρι το Ναύπλιο, αλλά καταλαβαίνω από τις απαντήσεις του ότι δεν είναι και η καλύτερη του. Δεν έχω μπει σε διαδικασίες ανάλυσης του γιατί, απλώς στην παρούσα φάση δεν θέλει να ταξιδέψει και κρατάω ότι είναι ο λόγος η ανεργία και φυσικά δεν θέλει να πληρώσω τα πάντα εγώ (μη φανταστείτε ότι κολυμπάω κι εγώ στα λεφτά)Σίγουρα δεν υπάρχει ισοτιμία στη σχέση αλλά αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται με δόλο από τη μεριά μου ή τη δική του. Εκείνος σαν άνθρωπος δεν έχει τις ίδιες ανάγκες με εμένα, είναι ευχαριστημένος με τα βασικά πράγματα και δεν τον ενδιαφέρει το εξωτερικό και τα ταξίδια. Εγώ ξυπνάω κάθε μέρα όλο και πιο ενεργητική, θέλω να ασχοληθώ με ένα σωρό χόμπι και θέλω να γυρίσω όλη τη γη.εμένα δεν με πειράζει που δεν είναι σαν και μένα, αλίμονο.αλλά αναρωτιέμαι και πόσο ανεκτικός θα ήταν να μυηθεί στη δική μου νοοτροπία. γιατί εγώ όταν έχω χρόνο τον ακολουθώ και στο γυμναστήριο(που γράφτηκα κατόπιν σύστασής του), κάθομαι δίπλα του στη μαγειρική(που δεν πλησίαζα την κουζίνα) και ήδη έχω μάθει πολλά!λοιπόν, η σκέψη μου είναι η εξής:αν δε μου άρεσε το γυμναστήριο και πάλι δε θα πήγαινε μόνος αφού του αρέσει;κι αν δε μου άρεσε η μαγειρική και πάλι δε θα μαγείρευε για να φάμε;αναρωτιέμαι λοιπόν αν πρέπει να περιορίσω την επιθυμία μου για ταξίδια γιατί δεν θέλει να πάω με άλλη παρέα, τη στιγμή όμως που ξέρω ότι πραγματικά δε θα ήθελε και ο ίδιος να έρθει μαζι μου (τουλάχιστον γι αυτή την περίοδο).Στο ταξίδι αυτό δε θα πάω. έχω πει άκυρο στο φίλο μου από προχτές.απλώς ήθελα να δω σε ποιο βαθμό η κοινή γνώμη, δηλαδή εσείς, θα συμφωνούσατε και με ποια επιχειρήματα.Και πάλι ευχαριστώ.
