Φυσικά, οι σχέσεις χτίζονται, η προσέγγιση όμως δεν μπορεί να είναι μία ατέρμονη διαδικασία παιχνιδιών, υπονοουμένων και άλλων λόγων να αγαπιόμαστε, και μάλιστα αυτό να θεωρείται φυσιολογικό.... Και επίσης, το ξεκάθαρο θέτει τον άλλο προ των ευθυνών του: δεν μπορεί εγώ να φλερτάρω στα σοβαρά, να έχω απέναντί μου ένα κακομαθημένου που παίζει με δέκα, και να λέω ότι τρώω το χρόνο μου ''χτίζοντας'' κάτι το οποίο είναι το απόλυτο τίποτε...